De Hippodroom van Bredene

De Koerslaan, de Derbylaan, de Amazonelaan en het elegante laat-art nouveau tramhuisje Bredene-Renbaan langs de Koninklijke Baan… veel meer verwijzingen zijn er in het Bredense straatbeeld niet meer te vinden naar de ooit roemruchte hippodroom van de stad. De bouw van de hippodroom startte in het interbellum vanaf eind 1922 en dankzij het gebruik van prefab-elementen verrees de tribune in sneltempo. Al in de zomer van 1923 werden de eerste paardenrennen gereden. Na de afwerking van de tribune en de pesage (het weeghuis) werd de hippodroom in juli 1924 feestelijk geopend. De hippodroomsite bestond uit een tribune met dakterras en aan iedere zijde een ronde toren, een koerstoren, een gebouw voor de bookmakers en gokkers, paardenstallen en woningen.

De hippodroom van Bredene werkte nauw samen met de oudere Wellingtonrenbaan van Oostende, maar was qua bestuur en dagelijkse werking volledig autonoom. De Société de l'Hippodrome de Breedene-Oostende organiseerde jaarlijks minstens twintig rendagen. Zelfs toen de economische recessie in de jaren 1930 hard toesloeg, kon de Bredense hippodroom zich handhaven. De mobilisatie van 1939, de bezetting van de Duitse troepen en het feit dat de kustgemeente onderdeel werd van het Sperrgebiet van de bezetter, betekenden het einde van de renbaan in Bredene. In 1941 dynamiteerden de Duitsers de infrastructuur om te verhinderen dat de Royal Air Force ze zou gebruiken als herkenningspunt bij luchtbombardementen. Na de Tweede Wereldoorlog was de hippodroom dan ook volledig tot puin herleid en waren de economische vooruitzichten en de levensvatbaarheid van een hippodroom te onzeker om de site herop te bouwen. 

Het boek De verdwenen hippodroom van Bredene laat de hoogdagen van de renbaan herleven en schijnt een nieuw licht op haar korte geschiedenis. De vele historische foto's maken de spanning, het verlies en de triomfen van de jockeys weer tastbaar en laten het gejuich op de tribunes, het nerveuze gesnuif en de snelle paardenhoeven opnieuw weerklinken. Recent archiefonderzoek bracht merkwaardige plannen en vele vergeten documenten boven water en leert hoe de kustgemeenten Bredene, Klemskerke en Oostende elk op een eigen manier een rol speelden in de geschiedenis van deze site die bijna twintig jaar lang zorgde voor ontspanning en vertier in Bredene